రసికుడివే. మరి నువ్వు కూడా విప్పెయి

రసికుడివే. మరి నువ్వు కూడా విప్పెయి

ఓసారి పనిమీద హైదరాబాద్ వెళ్ళాల్సి వచ్చింది. పని పూర్తయ్యేసరికి చీకటి పడింది.తిరుగు ప్రయాణం అయ్యాను. చేతిలో పల్సర్ బైకు ఉందిగాబట్టి అర్దరాత్రి అయినా ప్రయాణానికి ఇబ్బంది లేదన్న ధీమా. మేయిన్ రూట్ లో హైదరాబాద్ నలబై కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉంది మా ఊరు. అదే నాటుదారి పడితే ఇరవై కిలోమీటర్లు కూడా ఉండదు. త్వరగా ఇంటికి చేరుకోవచ్చన్న ఉద్దెశంతో పల్సర్ నాటు దారికేసి మళ్ళించాను.క్రమంగా గాఢాంధకారం అలుముకుంది. హెడ్ లైట్ కాంతిలో ఎగుడుదిగుడుబాట వెంట ముందుకు పోనిస్తున్నాను. అప్పుడు ఏమైందంటే… ఒక చెరువుకట్ట సమీపంలోకి రాగానే ఉన్నట్టుండి ఆగిపోయింది బైక్. “ఓసినీయమ్మ. సరైనచోట మొరాయించావేంటే బాబు” అనుకుంటూ బైక్ దిగి స్టాండు వేసాడు సునీల్. కన్ను చించుకున్నా ఏమి కనబడని కటిక చీకటి.డొంకల వెంట కీచురాళ్ళ రొద.చెరువుకట్ట వెంట పెరిగిన జువ్విచెట్లు గాలికి విపరీతంగా ఊగుతూ ఈలలు సృష్టిస్తున్నాయి. మనిషన్న వాడు కనబడని ఒంటరిప్రాంతాలు. బైక్ చెక్ చేసాడు. గుర్ గుర్ మని సౌండు తప్ప ఇంజను స్టార్ట్ కావడంలేదు. హెడ్ లైట్ కూడా వెలగడంలేదు. ఏం చేయాలో అర్దం కావడం లేదు. ఆ చీకట్లో పల్సర్ లాంటి బండిని తోసుకుంటూ వెళ్ళాలంటే నరకమే. కిక్ కొట్టీకొట్టి ఆయాసంతోపాటు దాహం కూడా మొదలయింది. చుట్టూ చూస్తుంటే అంతదూరంలో ఏదో ఇల్లు ఉన్నట్టు కనిపించింది. దీపం వెలుగు కిటికీలోంచి కనబడుతోంది. ఆయింటిని గమనించగానే ప్రాణం లేచి వచ్చినట్టయింది. బండిని తోసుకుంటూ ఆ ఇంటి ముందుకు వెళ్ళాడు. పాతకాలం పెంకుటిల్లు. ఎత్తు అరుగులు.కిటికీలొనుంచి దీపకాంతి బయటకు పడుతోంది. బైక్ వాకిట్లో పెట్టి లాక్ చేసి గుమ్మం ముందుకెళ్ళి తలుపు తట్టాడు. “ఎవరదీ?” లోపలినుంచి ఒక తియ్యని గొంతు వినిపించింది. బాటసారినండి. కొంచెం మంచినీళ్ళిస్తారా? అని అడిగాడు.లోపల గాజుల అలికిడి మువ్వల సవ్వడి విని సునీల్ నరాలు జివ్వమన్నాయి. ఈ టైంలో ఈ ఇంట్లొ అమ్మయి ఒక్కతే ఉందా? మగవాళ్ళు లేరా? ఉండే ఉంటారు. ఈ ప్రాంతంలో వ్యవసాయ కుటుంబాలు చాలా ఉన్నాయి.పొలాల దగ్గర ఇల్లు కట్టుకుని ఉండటం వాళ్ళకి అలవాటే. పది సెకన్ల తరువాత తలుపు తెరుచుకుంది.ఎదురుగా ఒక అందమైన అమ్మాయి మంచినీల్ల గ్లాసుతో నిలబడుంది.ఆమె జడలోని మల్లెపూల గుబాలింపు అతన్ని పలకరించి ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసింది. గ్లాసు అందుకునే నెపంతో ఆమె వేళ్ళను తాకాడు. సుకుమారంగా ఉన్నాయి వేళ్ళు. ఆమె వయసు ఇరవైకి మించదు. అయిదున్నర అడుగుల ఎత్తు తగిన లావు లంగాఓణీలో రంభలా తన అందాలతో కన్ను చెదరగొడుతోంది. మంచినీరు తాగి గ్లాసు తిరిగి ఇచ్చాడు. లోపలికి రండి పిలిచిందామె. మీ వాల్లు ఎవరూ లేరా? అడిగాడు.ఎందుకులేరు? ఉన్నారు. కాని ఇప్పుడు లేరు. అమ్మ నాన్న ఊరెల్లారు. నేను ఒక్కదాన్నే ఉన్నాను. నువ్వెక్కడినుంచొస్తున్నావు అని అడిగింది. “నా పేరు సునీల్.పనిమీద హైదరాబాద్ వెళ్ళి వస్తున్నాను. బైక్ ట్రబులిచ్చింది.అన్నాడు. అయ్యో. చాలా ఇబ్బందేనే ఎలా వెళ్తారు? లోపలికి రండి అంటూ పక్కకు తప్పుకుంది. అతను లొనకు రాగానే తలుపు మూసింది. నా పేరు తార. నీపేరేంటి?అనడిగింది. చెప్పాగా సునీల్ అన్నాడు. బోంచేస్తావా సునీల్. చేసే వచ్చాను కాని ఈ ఒంటరిచోట ఒక్కదానివే ఎలా ఉన్నావ్?అని అడిగాడు సునీల్. “అలవాటయితే ఏదీ భయమనిపించదు.రాత్రికి యిక్కడే పడుకో.పొద్దున్నే వెలుదువుగాని.నీకు భయమైతే చెప్పు.తోడుగా పక్కన పడుకుంటాను.”అంది నవ్వుతూ. ఆ నవ్వు చూసి ఫ్లాటయిపోయాడు సునీల్. “నీకు పెళ్ళయినట్టుంది..మీ ఆయన..” అడిగాడు. “అతను హైదరాబాద్లో ఉంటాడు. కాపరానికి తీసుకెళ్ళరా మొగుడా అంటే ఇదిగో అదిగో అంటున్నాడు. ఉప్పుకారం తింటున్న ఒళ్ళు. ఇదిగో నీలాగా అందగాడు కనబడితే పూకుగోల రేగుద్ది.మగాడంటే నీలా ఉండాలి” అంటూ భుజాలమీద చేతులేసి పెదవులు ముద్దాడింది. అంతే_ ఆమె నడుంచుట్టూ చేతులు బిగించి మీదకు లాగేసుకుంటూ ఆమె పెదవులు బుగ్గలు మెడ అందినచోట ముద్దులు పెట్టేసాడు. ఆమె సండ్లు బంతుల్లా గుండెల్ని అదిమెస్తుంటే మొడ్డ మోరజాపి గెడకొయ్యలా నిక్కిపోయింది. ఒక్కోసారి దరదృష్టం కూడా అదృష్టాన్ని తెస్తుందంటే ఇదే. లేకపొతే దారినపోవలిసిన తను బైక్ ఆగిపోవడం ఏమిటి? నాజుకయిన పిల్ల ఒళ్ళో వలడం ఏమిటి? పనిలోపనిగా జాకెట్ పైనే ఆమె సండ్లను బలంగా అదుముకున్నాడు. సుఖంతో హాయిగా మూలిగింది. “మంచం ఎక్కేద్దాం రా” అంది. “నీదే ఆలస్యం” అన్నాడు. బట్టలు తీసెయనా? అడిగింది. “తీసేస్తే నీ అందమంతా చూసి ఆనందిస్తాను”అన్నాడు. “రసికుడివే. మరి నువ్వు కూడా విప్పెయి”అంది. ఇద్దరూ బట్టలు విప్పేసారు. నగ్నంగా తయారయ్యారు. కిరసనాయిలు బుడ్డి వెలుగులోఇద్దరి నగ్నదేహాలు మెరిసిపోతున్నాయి. అందంలో అపరంజి బొమ్మలా ఉందామె. పూర్ణకుంబాల్లా ఉన్నాయి ఆమె సండ్లు సన్నటి నడుం, లోతయిన బొడ్డు, అరటి బోదెల్లా తొడలు, ఇసుకతిన్నెల్లా పిర్రలు. ఆడతనానికి గీటురాయిలా ఉందామె. ఇద్దరూ ఒకరి కౌగిట ఒకరు ఒదిగిపోతూ మంచం మీదికి వాలిపోయారు. ఆమె సండ్లను ఇష్టం